Inta badan Soomaalida xoolo-dhaqatada ahi malaha agab u gaar ah farsamooyinka qaarkood, agabkaas oo la qaado marka reerku guurayayo, arrinkaasi na waxa sababa koobnaanta awrka reerku ku guurayo dushiisa, oo qaada waxyaabaha lagama maarmaanka ah oo kaliya.
Sidaa darteed reer guuraagu waxa ay sumadda xoolaha u adeegsadaan kolba waxa markaa la helo: bir la kululeeyey, qori dogob ah oo la shiday, abley dacalka dhegaha ama sanka loogu jeexo, iwm.
Qoraalkan waxa aynu ku kaydinaynaa calaamadahaas. Waxana aynu faallo kooban raacinaynaa xidhiidhka ama isu ekaanshaha ay calaamadahaasi la yeelan karaan calaamado kale oo adduunka ka jira iyo in ay macno gaar ah samayn karaanba. Sumadaha waxa loogu dhigaa xoolaha laba siyood:
Gubitaan neefka xoolaha ah lagu gubo dab, si ay sumaddu marka neefku bogsado ay haragga uga dul muuqato.
Jeexitaan ama goyn in ka mid ah hilibka si marka nabarku bogsado ay uga muuqato astaantu dillaac jidhka dushiisa ah amase dalool meel kaga yaalla neefka.
Inta badan xilli isku mid ah ayaa xoolahaa sannadkaa kacay oo dhan la suntaa. Waxana ay ku beegantaa xilli barwaaqo oo xooluhu dhaleen.
Sumaddu waa inaanay noqon mid dhibaato badan ku keenta neefka marka la suntayo, isla markaana aan wax yeelin manaafacaadka haraggiisa (gaar ahaan adhiga).
Fikirka casriga ah ee in teleefonka neefka lagu qoraa waxa uu ka hortagayaa in marka la qalo neefka, haraggiisa uu dhaawac gaadho iyo in neefku xanuunsado kolka la suntayo ba.
